Nog 100 dagen van Azië genieten!

De tijd in Thailand gaat nu wel heel snel! We zijn ons laatste weekendje weg alweer aan het plannen! Daarnaast is ook ons visum voor Indonesië aangevraagd dus als alles goed gaat zit ik over 2,5 week in het vliegtuig naar Bali! Elke keer als ik erover nadenk dat we over 2,5 week al naar Bali gaan komt het besef weer dat dat dus ook betekend dat ik nog maar 2,5 week van Thailand mag genieten, maar gelukkig is Indonesië ook enorm mooi!

Het afgelopen weekend was het laatste hele weekend cultuur snuiven in Thailand, de komende weekenden zullen meer in het teken van strand en zee staan. Vrijdag middag vertrokken Imo, Ellen en Veerle al richting Kanchanaburi, 130 km ten westen van Bangkok. Ik ben die avond met Jort en Rene uit eten geweest en ondanks dat wij de volgende ochtend om kwart voor 7 afgesproken hadden om ook richting Kanchanaburi te gaan, zijn we toch nog even naar Bungalow geweest om een drankje te drinken, er waren ten slotte ook twee mensen jarig, en dat moet natuurlijk gevierd worden. Bungalow was natuurlijk veel te gezellig dus om half 2 ’s nachts met lichte tegenzin toch naar huis vertrokken om nog een paar uurtjes te kunnen slapen. Eenmaal thuis heb ik mijn wekker gezet, de laatste dingen in mijn tas gestopt en lekker gaan slapen. De volgende ochtend bleek dat ik mijn wekker toch niet helemaal goed had gezet, want precies om kwart voor zeven schrok ik wakker, mijn wekker was niet afgegaan. Heel snel heb ik me opgefrist en omgekleed en om tien voor zeven stond ik ook beneden klaar om te gaan.

Met de taxi reden we naar het busstation, wij dachten dat de taxi chauffeur wel wist waar we heen moesten, maar niet. Ik kijk hier bijna niet eens meer raar op als je onderweg een telefoon in je handen gedrukt krijgt om tegen een engels sprekende kennis je plaats van bestemming door te geven. Toen wist de chauffeur gelukkig wel waar we heen moesten en om half 8 stonden wij op het busstation. Wij dachten dat er elk uur bussen naar Kanchanaburi zouden vertrekken. Je raad het al, het liep wederom niet helemaal zoals gehoopt en er bleek alleen een bus om half tien te vertrekken. Dus om kwart voor acht hadden we de kaartjes al gekocht en moesten we nog twee uur wachten tot de bus weg zou gaan. Fijn.

Om half één waren we dan eindelijk in Kanchanaburi aangekomen, natuurlijk ook in de bus geen oog meer dichtgedaan, zijn we na de lunch en een mislukte poging om scooters te huren met de taxi naar de Erawan watervallen gereden. Dit was een flinke rit maar wel de moeite waard. Ondanks dat het enorm toeristisch was, waren de watervallen erg mooi. Toen kwam de volgende uitdaging, zwemmen. In het water zwommen allemaal Dr. Fish visjes, die aan je voeten gaan knabbelen op het moment dat je je voet in het water steekt, dit vond ik echt niet prettig aan voelen. Helaas waren de jongens waarmee ik bij de waterval was ook niet echte helden, en moest ik dus elke keer als eerste het water in. Snel doorlopen op het ondiepe gedeelte en flink blijven bewegen in het water, dan komen ze niet bij je. Naast een verkoelende duik, gratis aerobics…

Na een paar uur weer terug naar onze taxi gelopen die ons naar het hoogtepunt van Kanchanaburi bracht. The Bridge over the River Kwai. De brug die symbool staat voor ‘the Death Railway’ en de ongeveer 100.000 slachtoffers die hierbij omgekomen zijn. De brug zelf had ik iets grootser verwacht, maar desalniettemin was het een mooie brug, met name door de grote geschiedenis natuurlijk. Terwijl wij op de brug stonden, hoorden we de toeter van een trein en een grote lamp onze kant op schijnen. Iedereen riep gelijk dat er een trein aan kwam (2x per dag gaat er nog een trein over de brug) maar ik geloofde het eerst niet. Ik dacht dat het een of andere toeristische attractie was en dat ik lekker kon blijven staan. Tot de trein toch wel erg dichtbij kwam en ik snel naar een veilig balkon liep om bij de jongens te gaan staan, die daar natuurlijk wel gelijk bij de eerste signalen naartoe waren gelopen. De trein reed erg langzaam, maar toch zat er amper 1 meter tussen mij en de mega trein die langs kwam, best wel indrukwekkend om te zien en mee te maken. Terug bij het hostel hebben we lekker bijgepraat met de rest, die ongeveer hetzelfde had gedaan als wij die dag, lekker gegeten en een drankje gedronken in de plaatselijke kroeg. Zondag stond de museum over ‘the Death Railway’ op het programma, een klein maar indrukwekkend museum over de brug, de bouw van de brug en de omstandigheden waarin de (onder andere bijna 20.000 Nederlanders) moesten werken.

Na het museum hebben we een rondje over de erebegraafplaats gelopen, waar ook een heleboel Nederlandse slachtoffers begraven lagen, om daarna terug naar Bangkok af te reizen. 3h lang in een riant (lees: geen enkele beenruimte) busje terug naar huis.

Nu zijn we hard aan de bak voor school, aangezien alle deadlines toch wel erg dichtbij komen en sowieso aankomend weekend gaan we nog even lekker genieten in Hua Hin, redelijk dichtbij Bangkok, zodat we niet zoveel tijd kwijt zijn aan reizen.

Wel is het eerste deel van de weg terug naar Nederland al geboekt, als we klaar zijn met school op Bali, blijf ik nog een weekje daar om vervolgens op zaterdag 27 juni eerst naar Bangkok te vliegen, om daar een aantal vrienden op te pikken, en ‘s middags vliegen we door naar Hong Kong om die stad nog een aantal dagen te zien voordat we terugvliegen naar Amsterdam.

Naast een drukke tijd op school, gaan we ook nog even goed van Thailand genieten voordat we naar Bali gaan!

Dikke kus!!
Milou